*Μικρές Σοφίες|¦Οι άλλοι, ο Καθρέφτης

Πριν λίγες μέρες καθώς ήμουν στο αμάξι και οδηγούσα, έκρινα ως χαζή κατά την γνώμη μου την ικανότητα οδήγησης κάποιου μπροστινού οδηγού.

Λέω στον εαυτό μου περίμενε. Κοίτα πόσο άσχημα τον κρίνεις χωρίς λόγο. Δεν έγινε και τίποτα στο κάτω κάτω. Κοίτα πόσο χαμηλά είναι η συνειδητότητα σου αυτή τη στιγμή για να κρίνεις έτσι.

Και όντως, εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως η ενέργεια μου δεν ήταν υψηλή. Ότι είχα διαχωριστεί από το Όλον και «ξέχασα» πως ο άλλος οδηγός είμαι στην ουσία πάλι εγώ. Άρα μιλούσα άσχημα στον εαυτό μου κατακρίνοντας τον.

Συνειδητοποίησα πως ακόμη και με μια «απλή» αρνητική σκέψη για κάποιον, κάνουμε κακό στον ίδιο μας τον εαυτό, διότι όταν στέλνουμε αρνητική ενέργεια με μια σκέψη, ταυτόχρονα κάνουμε κακό και σε μας προσωπικά αλλά και στην Ύπαρξη, μιας και τίποτα δεν είναι διαχωρισμένο.

Μια σκέψη μας τελικά, επηρεάζει είτε θετικά είτε αρνητικά, όλους μας ταυτόχρονα.

Και ότι οποιαδήποτε κρίση κι αν κάνουμε για οποιοδήποτε εξωτερικό γεγονός, αντανακλά το επίπεδο της συνειδητότητας μας την δεδομένη στιγμή.

Η πραγματικότητα που ζούμε, είναι ο Καθρέφτης της Συνειδητότητας μας.

Όσο υψηλότερη ομορφιά «βλέπεις», τόση δημιουργείς

Όσο περισσότερη αγιοσύνη «βλέπεις», τόση δημιουργείς

Η ζωή, μας φέρνει τις προβολές που κάνουμε και στέλνουμε.

Με ρώτησε μια φίλη μου σήμερα γιατί όλους όσους έλκει δεν την ενδιαφέρουν πολύ. Της είπα πως δεν έλκει κάποιον ερωτικό σύντροφο που να την ενδιαφέρει πολύ, επειδή η ίδια προβάλλει στους άλλους κάτι «μέτριο». Προβάλλει μια εικόνα μιας όχι τόσο ενδιαφέρουσας προσωπικότητας που να μπορεί να της κεντρίσει το ενδιαφέρον. Οπότε έλκει αυτό ακριβώς που προβάλλει και περιμένει ότι αυτό θα υπάρχει. Έτσι καταδικάζει κανείς μια κατάσταση χαμηλά ενεργειακά, μην αφήνοντας να του έρθει το καλύτερο.